بر سو کوی خرابات مقامیست مرا
نه غم ننگ و نه اندیشه ی نامیست مرا

میروم تا چه کند مکرکت باده فروش
نقد جانی بکف و حسرت جامیست مرا

ای اسیران قفس گوش بدارید فراز
با شما از چمن قدس پیامیست مرا

دام بگشایی و جز سوی تو نگشایم گام
که بپا از دل سودا زده دامیست مرا

با وجود تو دگر جای ملالت نبود
در همه دهر مگو غیر تو کامیست مرا

تو خداوند من و از تو همین لطفم بس
که مرا بینی و گویی که غلامیست مرا

ترک خود گیر اگرت هست سر دوست نشاط
که همین در دل غمدیده مقامیست مرا

«نشاط اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir