نشناخت دل از زلف تو ویرانه ی خود را
دیوانه و شب گم نکند خانه ی خود را

از کوی تو میآیم و از خود خبرم نیست
پرسم مگر از غم ره کاشانه ی خود را

در خانه ی ما یار و عجب آنکه زهر کس
جستیم خبر دادن نشان خانه ی خود را

بی وعده نشستیم بره منتظر اما
با یار نگفتیم ره خانه ی خود را

از بیخودی خویش نبودم خبر ای کاش
نشنیدمی از غیر هم افسانه ی خود را

پنداشت نشاط از ره لطف است و ندانست
مست است و ندانسته ره خانه ی خود را

«نشاط اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir