هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که بر ضرورت توکل به خداوند و عشق به او تأکید دارد. شاعر بیان می‌کند که در زندگی هیچ پناهگاهی جز درگاه الهی وجود ندارد و انسان باید در برابر اراده او تسلیم باشد، چه با نوازش و چه با آزمایش. همچنین، اشاره می‌کند که در راه عشق، هیچ مسیری جز سوی معشوق (خدا) وجود ندارد و طمع به وصال او بدون صبر و تحمل نگاه، بی‌فایده است.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و زبانی پیچیده‌تر این شعر ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک صحیح از تسلیم در برابر اراده الهی و مفاهیم انتزاعی عشق الهی نیاز به بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۲۵
بر آستان بنشین گر بخانه راهی نیست
کجا روی که جز این آستان پناهی نیست
اگر بشهد نوازد و گر بزهر کشد
بغیر خوان عطایش حواله گاهی نیست
بهر گناهم سد عذر اگر بود شاید
مرا که جز کرم دوست عذر خواهی نیست
در انتظار شفاعت ستاده خواجه بحشر
خجل ز خاک بر آیی گرت گناهی نیست
غرور حسن ترا خط مگر علاج کند
که در زمانه بدین خاصیت گیاهی نیست
سراغ مشرق و مغرب مپرس در ره عشق
که هر طرف گذری جز بدوست راهی نیست
وصال مهر طمع داری ای نشاط زدور
ترا بجانب او طاقت نگاهی نیست
کجا روی که جز این آستان پناهی نیست
اگر بشهد نوازد و گر بزهر کشد
بغیر خوان عطایش حواله گاهی نیست
بهر گناهم سد عذر اگر بود شاید
مرا که جز کرم دوست عذر خواهی نیست
در انتظار شفاعت ستاده خواجه بحشر
خجل ز خاک بر آیی گرت گناهی نیست
غرور حسن ترا خط مگر علاج کند
که در زمانه بدین خاصیت گیاهی نیست
سراغ مشرق و مغرب مپرس در ره عشق
که هر طرف گذری جز بدوست راهی نیست
وصال مهر طمع داری ای نشاط زدور
ترا بجانب او طاقت نگاهی نیست
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
