هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه، بیانگر عشق و ارادت شاعر به معشوق الهی است. شاعر با زبانی پراحساس، از سودای زاهدان و غوغای عارفان می‌گوید و همه را در ذوق لقای معشوق می‌داند. او از عفو و بخشش معشوق سخن می‌گوید و خود را در برابر عطای او ناچیز می‌شمرد. شعر با تصاویری زیبا از عشق و ایثار، به پایان می‌رسد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه موجود در شعر، برای درک و لذت بردن از آن، به بلوغ فکری و عاطفی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده، ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۲۷

فرخنده پیکریست که سر در هوای تست
فرخنده تر سریست که بر خاکپای تست

سودای زاهدان همه شوق بهشت و حور
غوغای عارفان همه ذوق لقای تست

امروز اگر بباد رود در رهت چه باک
فردا که سر زخاک بر آید بپای تست

گر خدمتیست از تو بما بار نعمتیست
کاری نکرد بنده که گوید برای تست

ما را بقدر خویش خطائیست لاجرم
چندان که بیش باشد کم از عطای تست

عفو تو دیده ایم و گنه کرده ایم، اگر
بر جرم ما نبینی و بخشی سزای تست

سر بر مراد دوست نهادی به تیغ خصم
ای کشته غم مدار که خود خونبهای تست

آهسته تر نمیروی ای میر کاروان
ای بس ضعیف و خسته که اندر فقای تست

تن خسته، دل شکسته، نظر بسته، لب خموش
ای عشق کار ما همه بر مدعای تست

بر کس نشاط رشک ندارد ز راحتی
الا بر آن دلی که بغم مبتلای تست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.