سرم خوش است و دو عالم بمدعای من است
بهر چه می نگرم گویی از برای من است

بکس نیاز ندارم بخویش نیز مگر
یکی خدا و یکی سایه ی خدای من است

دوکون و هر چه در او هست هیچ و من هستم
که نیستم من و هستی او بقای من است

شبم بروی تو بگذشت تا سحر چه عجب
که چشم عالمی امروز در قفای من است

چه غم که شحنه ببازار و شیخ در شهر است
شراب در خم و معشوق ز سرای من است

گهی بطره ی مشکین خویش عقده فکن
گهی به پنجه ی سیمین گره گشای من است

نه دوستیم و نه دشمن بخواجه لیک مرا
از او چه سود که بیگانه آشنای من است

بجز خدای چه حاجت مرا نشاط بکس
که در دعای شهنشاه مدعای من است

«نشاط اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir