هوش مصنوعی: این متن شعری است که از عناصر طبیعت مانند آب، خاک، و گل‌ها برای بیان مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی استفاده می‌کند. شاعر به ناپایداری دنیا اشاره می‌کند و از باده‌نوشی به عنوان نمادی از فراموشی غم‌های دنیوی یاد می‌کند. همچنین، به موضوعاتی مانند امید، عشق، و انتظار برای پاسخ از معشوق یا خداوند پرداخته شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات مانند باده‌نوشی و ناپایداری دنیا نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۶۱

مثال این تن خاکی و خاک، آب و حباب است
بیار باده که بنیاد روزگار بر آب است

خروش ناله ی مرغان زچشم نرگس بستان
ببرد خواب و دریغا که خواجه باز بخواب است

زبان سوسن پیغام یار گوید و شادم
که گوش خلق نه در خورد استماع خطاب است

حدیث تلخ نیاید برون از آن لب شیرین
عطا برد زتو آنکس که مستحق عتاب است

امید گاه منی چون تو، کس شگفت ندارد
که با هزار گناهم هنوز امید ثواب است

نسیم باغ نشاط آورد، گذر گه این باد
مگر ز خاک در خسرو سپهر جناب است

هزار بارم اگر سد عتاب آید از این در
بمقتضای سؤالم هنوز امید جواب است
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن (مجتث مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.