هوش مصنوعی:
این متن بیانگر احساسات شاعر درباره درد و غم است که آن را نشانه‌ای از خشنودی و بهبودی می‌داند. شاعر از دلبستگی‌های دنیوی بازگشته و آن را بی‌فایده می‌خواند. همچنین، او از فراق و حال دل خود سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که حتی در زمان شادی، غم معشوق برایش خوشایند است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌های احساسی نیاز دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات ادبی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۶۷
درد ما را نوبت بهبودی است
وین غم ما آیت خشنودی است
باز گشتستم ز سودای جهان
سودما بر کف یکی بی سودی است
در فراقت چیست دانی حال دل
با همان حالت که با ما بودی است
با غم او خوش بود وقت نشاط
گر نداند کس که این خشنودی است
وین غم ما آیت خشنودی است
باز گشتستم ز سودای جهان
سودما بر کف یکی بی سودی است
در فراقت چیست دانی حال دل
با همان حالت که با ما بودی است
با غم او خوش بود وقت نشاط
گر نداند کس که این خشنودی است
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
