هوش مصنوعی: این شعر از بهار و زیبایی‌های طبیعت سخن می‌گوید و از فرصت‌های زندگی که نباید از دست بروند. شاعر به نوشیدن باده و لذت بردن از لحظات تشویق می‌کند و تأکید دارد که نباید در جستجوی آرزوهای دور، از لذت‌های نزدیک غافل شد. همچنین، اشاره‌ای به عشق و دوستی دارد و اینکه گاهی ساده‌ترین چیزها می‌توانند خوشی‌بخش باشند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مضامین عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، اشاره به نوشیدن باده و برخی مفاهیم انتزاعی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۹۱

هم سبزه سر زد از چمن و هم سمن ز شاخ
ساقی بساط باده به بستان ببر ز کاخ

فرصت مده زکف که دوا می نمیکند
این می درون شیشه و این گل فراز شاخ

جز با جمال دلبر و جز با مقال دوست
نشتر بدیده خوشتر و سیماب در صماخ

یک سو امید رخت ببندد که الرحیل
یک سو نیاز بار گشاید که المناخ

گوتن ضعیف باش، اگر هست جان قوی
گو دست تنگ باش، اگر هست دل فراخ

با کام دل مخواه مراد دل حبیب
با باز آبگینه مجو ره بسنگلاخ

طفلان سنگ بر کف دیوانه جو نشاط
بردر ستاده بیهده منشین دگر بکاخ
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.