هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه از حافظ، به موضوعاتی مانند عشق، رنج عاشقان، جدایی از تعلقات دنیوی، و ستایش معشوق می‌پردازد. شاعر از درد عشق و فراق سخن می‌گوید و بر اهمیت پاکسازی دل از آلودگی‌ها تأکید می‌کند. همچنین، اشاراتی به مفاهیم عرفانی مانند فنا در معشوق و بی‌اعتباری دنیا دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی بیشتری نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات فلسفی و انتزاعی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۹۹

این نکویان که بلای دل اهل نظرند
دشمن جان و دل و از دل و جان خوبترند

عاشقان را نتوان داد دل غمزده داد
ورنه خوبان نه ستم پیشه مه بیداد گرند

پاک کن دل زهر آلایش و آنگه بدر آی
که مقیمان در میکده صاحبنظرند

پای بر فرق جهان سر بکف پای حبیب
تا نگویی تو که این طایفه بی پاو سرند

غم کاریت بباید که در آن شادی اوست
ورنه شادی و غم کار جهان در گذرند

خط بگرد رخش آید بشبیخون روزی
عاشقان بی خبر از فتنه ی دور قمرند

من و باد سحر از بوی تو سر گشته همین
یا همه شیفتگان تو چنین در بدرند

غارت آورد بر افواج خزان خیل بهار
بلبلان نغمه سرا زآیت فتح و ظفرند

آب در جنبش و تبدیل و تو خود پنداری
عکس سرو و گل نسرین و چمن ره سپرند

خبر از هستی خود خلق چه جویند نشاط
آب و آیینه نه در خورد خبر از صورند

باغ در سایه ی سرو سهی و دولت و دین
شاد در سایه ی شاهنشه خورشید فرند
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.