دو چشم مست تو فرهنگ هوشیارانند
دو بند زلف تو زنجیر رستگارانند

مپوش چهره که از شرم روی و جلوه ی حسن
بهر طرف که خرامی نقاب دارانند

گدای گوشه نشینم چه لاف مهر زنم
بشهر شهره زعشق تو شهریارانند

چگونه منع توانم ترا ز الفت غیر
امید گاهی و هر سو امید وارانند

بدیده اشک و بلب جان بسینه دل بازای
ببین که بر سر راهت چه بی قرارانند

شب است و بخت من و یاد زلف او آنجا
سپیده سر نزند کاین سیاهکارانند

بخاک شوره چه میباری ای خجسته سحاب
چه کشتها ز تو در انتظار بارانند

چو پشت بر ره مقصود میروند چه باک
که من پیاده و این همرهان سوارانند

جهان و بخت شهنشه نشاط و خاک درش
خوش است مجلس و یاران بکام یارانند

«نشاط اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir