هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از عشق و غم فراق می‌گوید. او بیان می‌کند که نگاه به معشوق، زبانش را از سخن‌های بیهوده می‌بندد و غم دوری از او را با ناله‌های بی‌اثر ابراز می‌کند. همچنین، از سختی روزها و شب‌های بدون معشوق می‌نالد و تنها کسی را درک‌کننده این درد می‌داند که شبی را با معشوق سپری کرده باشد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات ادبی ممکن است برای کودکان قابل‌درک نباشد.
شمارهٔ ۱۳۲
ناصح اگر بر آن رخ نیکو نظر کند
بندد زبان زپند و سخن مختصر کند
مینالم از غم تو و اینهم غم دگر
کاین ناله دانم آخرنا گه اثر کند
بر من چگونه میگذرد بی تو صبح و شام
داند کسی که با تو شبی را سحر کند
بندد زبان زپند و سخن مختصر کند
مینالم از غم تو و اینهم غم دگر
کاین ناله دانم آخرنا گه اثر کند
بر من چگونه میگذرد بی تو صبح و شام
داند کسی که با تو شبی را سحر کند
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
