هوش مصنوعی: این متن بیانگر دوگانگی و تناقض در وجود انسان است، از یک سو مستی و شوریدگی و از سوی دیگر هوشیاری و عقلانیت. شاعر خود را هم در جمع زاهدان و هم در میان مستان می‌بیند و از این تقابل لذت می‌برد. او از عقل و مستی، از خموشی و نطق، و از زمین و عرش سخن می‌گوید و در نهایت به رضایت از قضای الهی می‌رسد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند مستی و باده‌نوشی ممکن است برای کودکان نامناسب باشد.

شمارهٔ ۱۶۶

دیوانه و مست و باده نوشیم
پرورده ی دست می فروشیم

هم زیور ساعد جنونیم
هم ساعد آستین هوشیم

هم در صف زاهدان مسجد
سجاده نشین و خرقه پوشم

هم از پی ساقیان محفل
پیمانه کش و سبو بدوشیم

از مستی باده هوش بخشیم
وز ساغر عقل می فروشیم

تا کی طلبند و باز خواهند
جان بر لب و گوش بر سروشیم

هم نغمه ی بلبلان عرشیم
در منطق زاهدان خموشیم

کوتاه زبان شویم شاید
تا مستمع دراز گوشیم

ما طایر بوستان قدسیم
با مرغ هم آشیان خروشیم

با گوش سخن نیوش نطقیم
با نطق گهر فروش گوشیم

تا خواست قضا رضای ما خواست
بیهوده نشاط از چه کوشیم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.