هوش مصنوعی: این متن عاشقانه و عرفانی بیانگر دلدادگی و وابستگی عمیق شاعر به معشوق است. او تنها آرزویش این است که همیشه به یاد معشوق باشد و خواسته‌های معشوق بر خواسته‌های خودش ترجیح دارد. شاعر از غم و رنجی که ممکن است به معشوق مربوط باشد، بیزار است و حاضر است خود را فدای شادی و آزادی معشوق کند. او ضعف خود را در برابر عظمت معشوق می‌پذیرد و امیدوار به بخشش و رحمت اوست.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۹۳

بیاد نیست جز انیم که من بیاد تو باشم
جز این مراد ندارم که بر مراد تو باشم

چو یاد غمزده غم آورد از آن نپسندم
بخود غمی که مبادا غمین بیاد تو باشم

غمت مباد اسیری اگر بدام تو میرد
فدای خاطر آزاد و جان شاد تو باشم

مرا چه باک که سد کوه آتش است در این ره
اگر چه کاه ضعیفم اسیر باد تو باشم

زیاده میکنم امروز جرم تا که بفردا
پسند فضل تو و رحمت زیاد تو باشم

بفضل بین و کرم بر من ضعیف خدا را
که من نه در خور میزان عدل و داد تو باشم

زنیستی ره هستی نشاط جست، بگفتا
زمن کناره چه گیری که در نهاد تو باشم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.