غم عالم نبرد ره بدلم
که سرشتند بمیخانه گلم

من چه دارم که ز احسان تو نیست
جان اگر بر تو فشانم خجلم

دوش دزدیده نگاهی برخت
کردم، آوخ نکنی گر بحلم

میبرم حسرت روی تو بخاک
تا چه گلها که بروید ز گلم

گو فرود آکه گشایش با تست
مکن اندیشه ز تنگی دلم

شرح دل کار زبان نیست نشاط
کاش بیرون فتد از سینه دلم