هوش مصنوعی: شاعر در این متن از عشق و رابطه‌ای پرتنش سخن می‌گوید که میان شادی و غم، امید و ناامیدی در نوسان است. او از معشوق می‌خواهد که یا کاملاً به یادش باشد یا فراموشش کند، و از رفتارهای متضاد و آزاردهنده معشوق شکایت دارد. همچنین، به ناتوانی خود در درک احساساتش اشاره می‌کند و از معشوق می‌خواهد که یا او را شاد کند یا رهایش کند.
رده سنی: 16+ متن حاوی مفاهیم عاطفی پیچیده و احساسات عمیق است که درک آن‌ها برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مضامین مانند ناامیدی و تنش‌های عاطفی برای سنین پایین مناسب نیست.

شمارهٔ ۲۲۵

گر نمیخواهی غمینم ساختن،شادم مکن
ور نمیخواهی خرابم کردن، آبادم مکن

چند، گه نومید باید بود، گه امیدوار
یا فراموشم مکن ای دوست یا یادم مکن

زحمت از خاک درت بردن بمردن خوشتر است
سهل باشد یک دو روز ای خواجه آزادم مکن

نیست دل آگه، اگر دارد زبانم شکوه ای
بشنوی گر ناله ام، گوشی بفریادم مکن

نکته آموز ملایک بین، سبق خوانان عشق
من همین قابل نبودم، عیب استادم مکن

مدح آن رخسار گو کز جلوه ای دل میبرد
عیب من ناصح که دل از یک نگه دادم مکن

من نمیدانم غم است این کز تو دارم یا نشاط
تا غمینم میتوانی داشتن شادم مکن
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.