هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از رنج و درد جان خود سخن می‌گوید و آن را به مرغی در قفس تشبیه می‌کند که با وجود داشتن راه‌های فرار، در قفس مانده است. او از خود می‌پرسد که آیا دلیل این ماندن، علاقه به چیزی است یا نه.
رده سنی:
16+
محتوا دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار می‌باشد. همچنین نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک تمثیل‌های به کار رفته دارد.
شمارهٔ ۱۳
این جان که زتن هر دمش آزاری هست
گفتم که مگر ترا بوی کاری هست
ورنه بقفس چرا بماند مرغی
کز هر طرفش راه بگلزاری هست
گفتم که مگر ترا بوی کاری هست
ورنه بقفس چرا بماند مرغی
کز هر طرفش راه بگلزاری هست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
