چند روزی بر بنای طاق غم معمار باش
یا در امید شو یا صورت دیوار باش!

یا سموم هجر شو یا نکهت بزم وصال
یا خزان بی محل یا رونق گلزار باش!

تا توانی سعی کن از این چمن بیرون مرو
گل شد نهایت اگر ممکن نباشد خار باش!

نیست در کیش محبت امتیاز کفر و دین
رشته تسبیح نتوانی شدن زنار باش!

آرزوی آتش غم بایدت پروانه سان
همچو شمع بزم عشرت تا سحر بیدار باش!

پیش ازان افتد تو را ای گل به جمعیت خلل
یا گلاب شیشه شو یا زینت دستار باش!

پیشه کن از بزم امکان اختیار مشتری
یار را همدم نه ای باری تو با اغیار باش!

تا به کی زانکار تیغ او به ناحق زیستن؟!
یا قبول این شهادت کن و یا اقرار باش!

بس که باشد عشقبازی سرنوشت آبرو
نیست ناموست اگر بگذر ز فخر و عار باش!

حبذا طغرل که بیدل می سراید مصرعی
بر سر مژگان چو اشک ایستاده ای هشیار باش!