هوش مصنوعی: این شعر از بیدل دهلوی، شاعر بزرگ پارسی‌گوی، سرشار از مضامین عرفانی و اخلاقی است. شاعر در این ابیات به موضوعاتی مانند عشق، صبر، تسلیم، اختیار و سرنوشت می‌پردازد. او از مخاطب می‌خواهد که در برابر سختی‌ها صبور باشد، در عشق پروانه‌وار بسوزد و در زندگی هشیار و بیدار بماند. همچنین، بر بی‌امتیازی کفر و دین در کیش محبت تأکید می‌کند و از مخاطب می‌خواهد که یا گل باشد یا خار، اما در چمن بماند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند عشق و هجران نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۹۰

چند روزی بر بنای طاق غم معمار باش
یا در امید شو یا صورت دیوار باش!

یا سموم هجر شو یا نکهت بزم وصال
یا خزان بی محل یا رونق گلزار باش!

تا توانی سعی کن از این چمن بیرون مرو
گل شد نهایت اگر ممکن نباشد خار باش!

نیست در کیش محبت امتیاز کفر و دین
رشته تسبیح نتوانی شدن زنار باش!

آرزوی آتش غم بایدت پروانه سان
همچو شمع بزم عشرت تا سحر بیدار باش!

پیش ازان افتد تو را ای گل به جمعیت خلل
یا گلاب شیشه شو یا زینت دستار باش!

پیشه کن از بزم امکان اختیار مشتری
یار را همدم نه ای باری تو با اغیار باش!

تا به کی زانکار تیغ او به ناحق زیستن؟!
یا قبول این شهادت کن و یا اقرار باش!

بس که باشد عشقبازی سرنوشت آبرو
نیست ناموست اگر بگذر ز فخر و عار باش!

حبذا طغرل که بیدل می سراید مصرعی
بر سر مژگان چو اشک ایستاده ای هشیار باش!
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.