حجاب از رخ فکن دلبر که زارم
مرا مگذار اندر انتظارم

بگیر از روی ماهت برقع ناز
که دور از نور رخسارت به نارم

یکی سرگشته ام در دشت عشقت
ز تیر یک نگاهت دلفگارم

چنارآسا فروزم آتش از دل
ز سوز محنت و اندوه یارم

به جای شهد نوشم زهر غم را
میان اهل عالم خوار و زارم

الا ای شوخ بی پروا نگاهی
به سوی من نما امیدوارم!

ندانم باعث جبر و جفایت
به طغرل چیست ای زیبا نگارم؟!