هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، با تصاویر زیبا و نمادین از طبیعت و میگساری، به موضوعاتی مانند گذرایی زندگی، لذت‌های زودگذر، و ناپایداری دنیا می‌پردازد. شاعر با استفاده از عناصری مانند ابر، برق، گل‌ها، و باده، مخاطب را به سرمستی و لذت از لحظه دعوت می‌کند، اما در عین حال به فناپذیری انسان و ناپایداری قدرت و ثروت اشاره دارد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، اشاره به میگساری و مفاهیم مرتبط با آن، مناسب‌تر است برای سنین بالاتر که توانایی تحلیل و درک این نمادها را دارند.

شمارهٔ ۱۷ - تتبع مخدومی

ز ابر تیره برقی جست طرف کوهساران را
که روشن کرد هر سو شمع گلهای بهاران را

چو نرگس جام زر بگرفت و لاله ساغر یاقوت
صلای باده زد مرغ چمن پرهیزگاران را

تو نیز ای پیر دیر اندر چنین فصلی به سرمستی
ز کنج میکده سوی چمن کش می گساران را

فکن ای مغبچه از یک مغانه جام مرد افکن
به رقص آر اول شب تا سحر شب زنده داران را

صبوح عیش با یاران قدح خور نیست چون معلوم
که یا بندت شب آینده یاران یا تو یاران را

درین صحرا ز باد حادثه هر سوی چون لاله
به خاک افتاده بین تاج غرور کامگاران را

به سر گرد فنا در زیر پهلو خار نومیدی
ز تاج و تخت جم آزاد دارد خاکساران را

سفال کهنه پر می ساز و جام جم بنه نامش
درو نظاره کن احوال دور روزگاران را

چو آخر جز فنا کاری نخواهد بود ای فانی
درین دیر فنا بگذار عیب جرعه خواران را
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶ - تتبع مخدومی جامی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸ - تتبع میر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.