هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از نبود تمایل طرف مقابل به آشتی و صلح سخن می‌گوید. او اشاره می‌کند که طرف مقابل به‌طور کامل از مهر و وفا روی گردانده و دلش به کینه مشغول شده است. با وجود همه جفاهایی که کرده، شاعر هنوز آرزوی آشتی در دل دارد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عاطفی پیچیده مانند کینه، آشتی، و جفاست که درک آن‌ها برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، شعر از سبک کلاسیک استفاده می‌کند که برای درک عمیق‌تر، به سطحی از بلوغ فکری نیاز دارد.
شمارهٔ ۹۲
پیداست خود که نیست ترا رای آشتی
زیرا که گم شده ست سروپای آشتی
بر تافتی ز مهر و وفا روی دل چنانک
نه روی صلح داری و نه رای آشتی
با ما دلت به کینه چنان مشتغل شده ست
کو نیز خود ندارد پروای آشتی
بردوختی به کینه وری چشم مردمی
نگذاشتی به حیله گری جای آشتی
با اینهمه جفا که تو کردی به جان من
دل می کند هنوز تمنای آشتی
زیرا که گم شده ست سروپای آشتی
بر تافتی ز مهر و وفا روی دل چنانک
نه روی صلح داری و نه رای آشتی
با ما دلت به کینه چنان مشتغل شده ست
کو نیز خود ندارد پروای آشتی
بردوختی به کینه وری چشم مردمی
نگذاشتی به حیله گری جای آشتی
با اینهمه جفا که تو کردی به جان من
دل می کند هنوز تمنای آشتی
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
