هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از روزگار سخت و ناامیدکننده‌ای سخن می‌گوید که در آن گرسنگی و نومیدی حاکم است. او احساس می‌کند که گویی تقدیر و بلا از آسمان بر سر مردم می‌بارد و این شرایط آنقدر سخت است که حتی اگر شمشیر هم از آسمان ببارد، دیگر برایش مهم نیست.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عمیق و ناامیدکننده است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار بوده و ممکن است تأثیر منفی بر روحیه آنان بگذارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم انتزاعی مانند تقدیر و بلا، برای مخاطبان با سن بالاتر مناسب‌تر است.
شمارهٔ ۶۹
افتاده ام به دور زمانی که اندر او
کس را نمی رسد شکمی سیر از آسمان
گوئی که می بروید نومیدی از زمین
مانا که می ببارد ادبیر از آسمان
زین کشمکش چنان بجهم کز کمان خدنگ
گر بر سرم ببارد شمشیر از آسمان
کس را نمی رسد شکمی سیر از آسمان
گوئی که می بروید نومیدی از زمین
مانا که می ببارد ادبیر از آسمان
زین کشمکش چنان بجهم کز کمان خدنگ
گر بر سرم ببارد شمشیر از آسمان
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
