آن عزیزی گفت فردا ذوالجلال
گر کند در دشت حشر از من سؤال

کای فرو مانده چه آوردی ز راه
گویم از زندان چه آرند ای اله

غرق ادبارم ز زندان آمده
پای و سر گم کرده حیران آمده

باد در کف خاک درگاه توم
بنده و زندانی راه توم

روی آن دارد که نفروشی مرا
خلعتی از فضل درپوشی مرا

زین همه آلودگی پاکم بری
در مسلمانی فرو خاکم بری

چون نهان گردد تنم در خاک و خشت
بگذری از هرچ کردم خوب و زشت

آفریدن رایگانم چون رواست
رایگانم گر بیامرزی سزاست