هوش مصنوعی:
شاعر در این متن بیان می‌کند که مانند جان به مردم عشق می‌ورزد و اگر به جانش دسترسی داشت، آن را فدای شادی مردم می‌کرد. او خطاب به حور و پری می‌گوید که از او نگریزند، زیرا او انسان است و مردم را نمی‌خورد.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند «نمی‌خورم مردم را» نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۲۱
آنم که چو جان بپرورم مردم را
گر دست رسد به جان خرم مردم را
ای حور و پری نه دیوم از من مگریز
من آدمیم نمی خورم مردم را
گر دست رسد به جان خرم مردم را
ای حور و پری نه دیوم از من مگریز
من آدمیم نمی خورم مردم را
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
