هوش مصنوعی:
شاعر از مخاطب می‌خواهد که برخیزد و شراب بدهد، چرا که شب فرصتی برای شادی و لذت است. او از مخاطب می‌خواهد که مانند گلگون شدن رخسارش، به او شراب بدهد و اشاره می‌کند که توبه‌اش مانند موهای پیچ‌دار مخاطب، شکننده است.
رده سنی:
18+
متن شامل اشاره‌هایی به می‌گساری و مضامین عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان زیر 18 سال مناسب نباشد.
شمارهٔ ۱۲۹
برخیز و بده باده چه جای سخن است
کامشب دهن تنگ تو روزی من است
ما را چو رخ خویش می گلگون ده
کاین توبه من چو زلف تو پرشکن است
کامشب دهن تنگ تو روزی من است
ما را چو رخ خویش می گلگون ده
کاین توبه من چو زلف تو پرشکن است
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
