هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه به توصیف زیبایی و تأثیر معشوق بر شاعر می‌پردازد. شاعر، دیدار معشوق را مانند شمعی روشن‌کننده جهان، و رخسار او را بهار و نوروز خود توصیف می‌کند. در حالی که مردم از بهار و روز نو شادمان هستند، شاعر تنها روی معشوق را بهار شادی‌بخش خود می‌داند.
رده سنی:
همه سنین
این شعر دارای مضامین عاشقانه و زیبایی‌شناختی است که برای همه سنین قابل درک و لذت‌بردن است. هیچ محتوای نامناسب یا پیچیده‌ای ندارد که محدودیت سنی ایجاد کند.
شمارهٔ ۱۳۴
دیدار تو شمع عالم افروز من است
رخسار تو نوبهار و نوروز من است
خلقی به بهار و روز نو دلشادند
روی تو بهار طرب اندوز من است
رخسار تو نوبهار و نوروز من است
خلقی به بهار و روز نو دلشادند
روی تو بهار طرب اندوز من است
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
