هوش مصنوعی:
این شعر به توصیف زیبایی دوست و مقایسه آن با طاووس، جوهر و زر می‌پردازد. همچنین اشاره‌ای به فاخته و بدهی آن به خط مشک دوست دارد که همچنان بر گردنش باقی است.
رده سنی:
16+
مفاهیم عرفانی و ادبی این شعر ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد و نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۱۷۴
طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست
هر جوهر و زر که بد برون داد زپوست
نه فاخته کز مشک خطت وام گرفت
وان مظلمه بازمانده در گردن اوست
هر جوهر و زر که بد برون داد زپوست
نه فاخته کز مشک خطت وام گرفت
وان مظلمه بازمانده در گردن اوست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
