۱۴۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۲۸

خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت
در دیده کشم به آشکار و به نهفت

این عذر که آمدی کجا خواهم خواست
وین لطف که کرده ای کجا دانم گفت
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.