۱۷۱ بار خوانده شده

شمارهٔ ۴۷۷

نومید بدم ز دیدنت عمر دراز
عمری شدم از عشوه تو در تک و تاز

چون باد بدان عمر من و عهد تو نیز
هم با سر نومیدی خود رفتم باز
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.