۱۷۴ بار خوانده شده

شمارهٔ ۴۷۸

شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز
کارم همه شب گریه و سوز است و گداز

کوتاهی عمر خویشتن می خواهم
تا باز رهم از غم شبهای دراز
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۷۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۷۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.