هوش مصنوعی: این شعر در رثای زین‌الدین، عالمی بزرگ و فضل‌مند است که به دلیل شوق لقای پروردگار، از دنیا رفت و به ملکوت پیوست. او به عنوان الگوی علما و فضلا توصیف شده است. شعر با تصاویر زیبایی مانند آینه، غنچه، ذره و قطره، روح پاک و بلندپرواز او را به تصویر می‌کشد و در نهایت، پرواز روحش به سوی بهشت و وصال حق را بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عرفانی و ادبی عمیق است که درک آن برای سنین پایین ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۱ - تاریخ وفات شیخ زین‌الدین

چراغ انجمن علم و فضل زین‌الدین
که قدوه علما بود و زبده فضلا

فقید صاف ضمیزی که همچو آئینه بود
دلش ز صیقل انوار شرع عین صفا

زبسکه شوق لقای جناب باری داشت
نمود پیرهن تن بسان غنچه قبا

چو ذره‌ای که کند جای دربر خورشید
چو قطره که زند غوطه در دل دریا

غرض که طایر روحش گشود بال و پرید
ز الفت تن خاکی که بود جان‌فرسا

بوصل حضرت باری رسید حالش رست
بباغ خلد ازین خاکدان تنگ فضا

بگفت از پی تاریخ رحلتش مشتاق
بسوی بزم جنان رفت قدوه علما
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر بعدی:شمارهٔ ۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.