چون پر ز گردش فلک و دور روزگار
پیمانه حیات محمد ربیع شد

حکم خدا رسید و ازین خاکدان سرای
فرمان کردگار جهان را مطیع شد

بار حیات بست و ز قوتش فغان بلند
از جان دردناک شریف و وضیع شد

در تنگنای دهر بود دستگاه عیش
چندانکه تنگ بود بجنت وسیع شد

کرد از جهان چو رحلت و در بارگاه قدس
از لطف حق مقیم مقام رفیع شد

مشتاق خسته دل بی‌تاریخ رحلتش
گفتا برون ز دهر محمد ربیع شد