هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در سوگ میرزااحمد سروده شده و بیانگر اندوه از دست دادن او است. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند شمع اشک‌فشان و مرغان نالان، احساس غم و فقدان را توصیف می‌کند. میرزااحمد به سوی عالم روحانی و جان رفته و این رحلت را به عنوان رفتن به جنت تفسیر می‌کند.
رده سنی:
15+
محتوا شامل مفاهیم عرفانی و سوگوارانه است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان شعر و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۱۹ - تاریخ فوت میرزا احمد
دریغ و درد که از محفل جهان چون شمع
بچشم اشک‌فشان رفت میرزااحمد
ز شوق صحبت روحانیان ز عالم تن
بسوی عالم جان رفت میرزااحمد
ازاین چمن شد و مرغان بناله می‌گویند
فغان که رفت و جوان رفت میرزااحمد
چو زد بهم پروبال و بآشیانه قدس
ز دامگاه جهان رفت میرزااحمد
نوشت ازپی تاریخ رحلتش مشتاق
که از جهان بجنان رفت میرزااحمد
بچشم اشک‌فشان رفت میرزااحمد
ز شوق صحبت روحانیان ز عالم تن
بسوی عالم جان رفت میرزااحمد
ازاین چمن شد و مرغان بناله می‌گویند
فغان که رفت و جوان رفت میرزااحمد
چو زد بهم پروبال و بآشیانه قدس
ز دامگاه جهان رفت میرزااحمد
نوشت ازپی تاریخ رحلتش مشتاق
که از جهان بجنان رفت میرزااحمد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸ - فتح ایروان
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰ - تاریخ عمارت
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
