هوش مصنوعی: این متن شعری است که در سوگ سید محمد کامد سروده شده است. شعر از زیبایی‌های ظاهری و معنوی او سخن می‌گوید و تأثیر فقدانش را بر اطرافیان و جامعه توصیف می‌کند. شاعر از نورانیت و جایگاه بلند او در میان مردم یاد می‌کند و آرزو می‌کند که بهشت جایگاه او باشد.
رده سنی: 15+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و ادبی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، موضوع مرگ و سوگ ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر سنگین باشد.

شمارهٔ ۳۳ - تاریخ فوت سیدمحمد

حیف از سید محمد کامد از دور سپهر
پرتو خورشید رویش عاقبت برطرف بام

رفت از این محفل برون و رفتنش احباب را
کرد ز هر غم بکام و ریخت خون دل بجام

کوکب برج سیادت بود و میکردند کسب
مهر و مه نور و ضیا از طلعت او صبح و شام

رونهفت از دور چرخ و از زوال کوکبش
روز و شب سادات را شد قیر گون و نیل فام

چون هوای جنتش در سر فتاد و شد روان
از ریاض دهر سوی روضه دارالسلام

کلک مشتاق از پی تاریخ فوتش زد رقم
باد فردوس برین سیدمحمد را مقام
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲ - تاریخ حمام
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴ - تاریخ فوت حاج میرمعصوم
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.