هوش مصنوعی: این متن شعری است که به ستایش و سپاس از لطف الهی در آفرینش زیبایی‌ها و نعمت‌ها می‌پردازد. در آن از عناصر طبیعی مانند گل و باغ به عنوان نمادهای زیبایی و آرامش استفاده شده و به نام‌های مقدس مانند «احمد» و «حسن» اشاره شده است. همچنین، شاعر از برکت‌های الهی و تأثیر آن‌ها بر دل و جان انسان سخن می‌گوید.
رده سنی: 15+ این متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. درک عمیق آن نیاز به آشنایی با اصطلاحات ادبی و عرفانی دارد، بنابراین برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است.

شمارهٔ ۴۴ - تاریخ ولادت

هزار شکر که از نوشکفته گشت گلی
زابر لطف الهی ز بوستان حسن

عطا نموده باو کودکی خدا که چو شمع
زپرتو رخش افروخت دودمان حسن

زآفت این ثمر نارسیده ایمن باد
که هست قوت دل و قوت روان حسن

جناب ایزدی از لطف نام او احمد
ز تخت عرش رسانیده بر زبان حسن

چو این نهال برآمد ز باغ رعنائی
که جلوه‌اش بود آرام‌بخش جان حسن

نوشت خامه مشتاق بهر تاریخش
دمید گلبنی از طرف گلستان حسن
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۵ - تاریخ فوت سیداحمد
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.