هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر احساسات عمیق و عاشقانه‌ای است که با وجود نبودن بوی گل‌های باغ، آتش عشق و اشتیاق میان دو نفر، چراغ رابطه‌شان را هر شب تا صبح روشن نگه می‌دارد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسی موجود در شعر ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد و بیشتر مناسب نوجوانان و بزرگسالانی است که توانایی درک و تجربه چنین احساساتی را دارند.
شمارهٔ ۲۰۲
روزی مشتاق بر دماغ من و تو
بوئی نخورد از گل باغ من و تو
اما هر شب ز آتش داغ من و تو
افروخته تا صبح چراغ من و تو
بوئی نخورد از گل باغ من و تو
اما هر شب ز آتش داغ من و تو
افروخته تا صبح چراغ من و تو
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
