هوش مصنوعی:
شاعر از زاهدانی می‌گوید که ادعای عشق دارند، اما نشانه‌ای از عشق واقعی در آن‌ها نیست. سپس به تشبیه فاخته‌ای عاشق سرو می‌پردازد و فقدان آواز حزین و ناله‌هایش را یادآور می‌شود.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد.
شمارهٔ ۲۰۸
زاهد که ز عشق لافد آوازش کو
وز نرگس شوخی دل بیمارش کو
چون فاخته گر شیفته سروقد بست
آواز حزین و ناله زارش کو
وز نرگس شوخی دل بیمارش کو
چون فاخته گر شیفته سروقد بست
آواز حزین و ناله زارش کو
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
