عید است و حق عید بباید شناختن
وز باده نوش کردن و بربط نواختن

شرع است حق روزه به طاعت گزاردن
شرط است حق عید به عشرت شناختن

اکنون که چنگ و نای به یک جای ساختند
وقت است وقت با قدح باده ساختن

چوگان زلف و گوی زنخدان یار گیر
در روز عید رسم بود گوی باختن

بر اسب باده سوی طرب تاختن بریم
زیرا به عید رسم بود اسب تاختن

گر کینه آختن ز ره و رسم عادت است
از غم سزد به قوت می کینه آختن

ور سر فراختن ز بزرگی و همت است
باید به مدح صدر اجل سر فراختن

مخدوم ساده سید مشرق که کار اوست
ناصح عزیز کردن و حاسد گداختن