هوش مصنوعی:
شاعر از فقدان سخاوت و بخشش در زمانه شکایت می‌کند و می‌پرسد که چرا باید فقر خود را به گردن زمانه بیندازد، در حالی که زمانه خود از فقر رهایی نمی‌یابد. او از این وضعیت ناامید است و راه گریزی نمی‌بیند.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم انتزاعی و انتقادی درباره جامعه و فقر است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، لحن ناامیدانه متن ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.
شمارهٔ ۷۹
زاهل جود و سخاوت زمانه خای ماند
چه جرم مفلسی خویش بر زمانه نهم
زمانه ای که خود از مفلسی همی نرهد
دراین زمانه من از مفلسی چگونه رهم
چه جرم مفلسی خویش بر زمانه نهم
زمانه ای که خود از مفلسی همی نرهد
دراین زمانه من از مفلسی چگونه رهم
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
