هوش مصنوعی:
شاعر از درد هجران و جدایی از معشوق با خط مشکینش می‌گوید که باعث گریه‌های فراوان او شده است. اگرچه معشوق با زلف عنبرینش به او توجهی نمی‌کند، شاعر مانند عود که به سوختن راضی است، به این وضعیت تسلیم شده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و ادبیات کلاسیک فارسی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۳۲
تا از خط مشکین توام هجر افتاد
صد چشمه کافور ز چشمم بگشاد
گر زلف چو عنبر توام ندهد داد
چون عود به سوختن رضا باید داد
صد چشمه کافور ز چشمم بگشاد
گر زلف چو عنبر توام ندهد داد
چون عود به سوختن رضا باید داد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
