هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از عشق و دلباختگی خود به معشوق می‌گوید و از شب و روزی که با یاد او می‌گذرد سخن می‌گوید. او نگران است که اگر روزی از معشوق جدا شود، دیگر شب و روز برایش معنایی نخواهد داشت.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از زبان شعر کلاسیک فارسی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۴۳
ای روز و شب از زلف و رخت یافته ساز
چون روز و شبم ز عشق تو با تک و تاز
ترسم چو گسستم از شب و روز تو راز
چون روز و شب رفته به من نایی باز
چون روز و شبم ز عشق تو با تک و تاز
ترسم چو گسستم از شب و روز تو راز
چون روز و شب رفته به من نایی باز
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
