هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از عشق و جدایی سخن می‌گوید، بیان می‌کند که چشمش به دیدن معشوق شکرگزار است و عقلش از دانایی او بهره می‌برد، اما اکنون که معشوق رفته است، احساس ناتوانی می‌کند و رفتن او را مانند رفتن روشنایی توصیف می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی ممکن است برای سنین پایین‌تر چالش‌برانگیز باشد.
شمارهٔ ۷۶
چشمم ز تو شکر کرد بر بینایی
عقلم به تو دست یافت بر دانایی
رفتی زمن و چونت بخوانم نایی
ای رفتن تو چو رفتن برنایی
عقلم به تو دست یافت بر دانایی
رفتی زمن و چونت بخوانم نایی
ای رفتن تو چو رفتن برنایی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
