هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از جدایی معشوق خود سخن می‌گوید و شبِ پس از این جدایی را به سیاهیِ زلف معشوق تشبیه می‌کند. او امیدوار است که در این شبِ تاریک، صبح و ماه را در چهره‌ی معشوق ببیند.
رده سنی:
15+
متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی است که درک عمیق‌تر آن نیاز به بلوغ عاطفی دارد. همچنین، استفاده از صنایع ادبی و تشبیهات ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۷۵
آن شب که ز من جدا شدی ای دلخواه
دیدم شب خویش را چو زلف تو سیاه
هم در شب خویش بینم ان شاءالله
از عارض تو صبح و زرخسار تو ماه
دیدم شب خویش را چو زلف تو سیاه
هم در شب خویش بینم ان شاءالله
از عارض تو صبح و زرخسار تو ماه
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
