هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و معنوی از نظیری، به زیبایی به توصیف عشق و ارادت به معشوق الهی می‌پردازد. شاعر از جذبه‌های معنوی، حقایق عرفانی و نیاز به هدایت الهی سخن می‌گوید. او از تأثیر معشوق بر دل‌ها، رهایی از دغدغه‌های دنیوی و اهمیت نور الهی در خلقت صحبت می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، استفاده از صنایع ادبی و استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۳۹۰

لب ساقی روان ها، دل چشمه حقایق
لفظ آفتاب روشن، معنیش صبح صادق

از سخت گیری تو، مرتد شود مسلمان
وز راست گویی تو مؤمن شود منافق

چاه ذقن به خوبی معراج ماه کنعان
گیسو کلام ملهم، رخسار حق ناطق

بی جذبه دلیلی از خود نمی توان رست
کاریست با صعوبت عقلی است ناموافق

عونا تجدک روحی یا مظهرالعجائب
اکشف هموم قلبی یا کاشف الدقایق

بی نور تو هیولا صورت نمی پذیرد
لولاک فی وجود مایخلق الخلایق

اصحاب پیش چشمت دنیا و دین نهادند
گوید قبول و ردت زین هر دو چیست لایق

از پیر و شیخ و مرشد کاری نمی گشاید
دریابم از عنایت برهانم از علایق

آخر ترحمی کن بر زاری «نظیری »
مهرت شفای دل ها لطفت طبیب حاذق
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۸۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۹۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.