هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه، با زبانی رمزآلود و پر از استعاره، به جستجوی معشوقی می‌پردازد که گویی از دنیای دیگری است. شاعر با پرسش‌های پی در پی، هویت و ماهیت این معشوق را زیر سوال می‌برد و در نهایت، خود را نیز به چالش می‌کشد. شعر پر از تصاویر زیبا و واژگان پرطنین است که حس شور و شیدایی را به مخاطب منتقل می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر به دلیل استفاده از زبان رمزآلود و مفاهیم عمیق عرفانی، برای مخاطبان نوجوان و بزرگسال مناسب است. درک کامل معانی و لایه‌های پنهان شعر نیاز به تجربه و دانش ادبی دارد که معمولاً در سنین پایین تر وجود ندارد.

شمارهٔ ۵۵۵

نوشی به صد جان رایگان قوت روان کیستی؟
کامی به صد حسرت نهان آرام جان کیستی؟

آدم به شوقت در جهان، رضوان به ذوقت در جنان
تو مرغ عنقا آشیان در بوستان کیستی؟

از نسل خوبانی قمر وز قسم حورانی بشر
روشن کند فرت نظر از دودمان کیستی؟

ای از هدایت آیتی بر ما ز یزدان رحمتی
با کس نداری نسبتی نازل به شان کیستی

با خود غرور و سرکشی با ما جفا و ناخوشی
از خود نیی از ما نیی آخر از آن کیستی؟

بسیار ناز و کم نگه کوته قبا و کج کله
خوش می روی رقصان به ره سرو روان کیستی؟

بر قلب پا افشرده ای رخش خرد پی کرده ای
گوی از مه و خور برده ای چابک عنان کیستی؟

قهر از صفا پرجوش تر فاش از خفا پرنوش تر
تلخ از شکر خوش نوش تر شیرین زبان کیستی؟

می ریزد از کلک و زبان نوشت «نظیری » در بیان
دست و دهان آلوده ای گستاخ خوان کیستی؟
وزن: مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن (رجز مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۵۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.