هوش مصنوعی:
شاعر در این متن احساس همدردی و همراهی با افراد محروم و نیازمند را بیان می‌کند. او خود را گاهی به ندای بی‌نوایان و گاهی در کنار برهنه‌پایان می‌یابد و با زاری و التماس به درگاه دوست، گدای کلبه خاطر نیازمندان می‌شود.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عرفانی و اجتماعی نسبتاً پیچیده است که درک آن برای کودکان دشوار بوده و مناسب مخاطبانی با درک ادبی و اجتماعی بالاتر می‌باشد. همچنین استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۰۵
گاهی به نوای بی نوایان گردم
گه بر اثر برهنه پایان گردم
گردم همه زاری و به دریوزه دوست
بر کلبه خاطر گدایان گردم
گه بر اثر برهنه پایان گردم
گردم همه زاری و به دریوزه دوست
بر کلبه خاطر گدایان گردم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
