هوش مصنوعی:
شاعر در این متن اعلام می‌کند که با شنیدن فرمان معشوق یا خداوند، به پرواز درمی‌آید و سرافراز می‌شود. او خود را صدای امید می‌داند که مانند صدا در کوه، بازتاب می‌یابد و سریع بازمی‌گردد.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۱۴
فرمان تو بشنوم به پرواز آیم
وز فخر به سر نهم سرافراز آیم
تو کوهی و من صوت سخن امیدست
چون در تو رسم زود به جا بازآیم
وز فخر به سر نهم سرافراز آیم
تو کوهی و من صوت سخن امیدست
چون در تو رسم زود به جا بازآیم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
