هوش مصنوعی: شاعر از عمری که به بطالت گذرانده و سخنان بی‌فایده گفته، ابراز ندامت می‌کند. او امیدوار بود که کسی به حرف‌هایش گوش دهد، اما متوجه شد که دیگران کر و لال هستند و هیچ واکنشی نشان نمی‌دهند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق و احساسی مانند ندامت، ناامیدی و تنهایی در این شعر وجود دارد که درک آن‌ها برای کودکان دشوار است. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این احساسات ارتباط برقرار کنند.

شمارهٔ ۹۹

عمری به عبث همنفس قال شدیم
از بس کردیم قال از حال شدیم

گفتیم: مگر گوش بر آوازی هست
دیدیم کرند گوشها، لال شدیم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.