هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از درد و سوز بی‌پاسخ و ناامیدی از بازگشت عمر رفته سخن می‌گوید. او به دنبال چاره‌ای برای دردها و آرزوهای بربادرفته است و از توبه و بازگشت از گناه نیز یاد می‌کند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و ناامیدی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال سنگین و نامفهوم باشد. همچنین، درک کامل موضوعاتی مانند توبه و گناه نیاز به بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۱۶
دردی که بسوی چاره ساز آیی کو؟
سوزی که بصد عجز و نیاز آیی کو؟
رفتی به امید توبه گر راه گناه
عمری که روی این ره و باز آیی کو؟!
سوزی که بصد عجز و نیاز آیی کو؟
رفتی به امید توبه گر راه گناه
عمری که روی این ره و باز آیی کو؟!
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
