۱۹۲ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۲۱

گر صاحب تاج و کمری، ورپاجی
با تیر قضا چه چاره جز آماجی

شد موی تو پنبه، قد کمان، این رمزیست
یعنی که: اجل میکندت حلاجی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.