هوش مصنوعی:
این متن مرثیه‌ای است برای درگذشت فردی به نام «حاجی محمد حسین» که با تصاویر شاعرانه از اندوه و تأثر بازماندگان همراه است. شاعر از رفتن او به عنوان از دست دادن یک گل از بوستان یا یک نخل آزاده یاد می‌کند و تأکید می‌کند که حتی بلبلان نیز از غم او آواز خواندن را فراموش کرده‌اند. در پایان، تاریخ فوت او را با دعای خیر بیان می‌کند.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، موضوع مرگ و سوگ ممکن است برای گروه‌های سنی پایین سنگین باشد.
شمارهٔ ۴ - تاریخ مرگ حاجی محمد حسین
چو رو کرد «حاجی محمد حسین »
بجنت از این عالم بی بقا
خروشان و جوشان ز دنبال او
روان گشت خون دل از دیده ها
دراین گلشن از تندباد اجل
چه آزاده نخلی درآمد ز پا!
گلی رفت زین بوستان! کز غمش
فراموش شده بلبلان را نوا
طالب کرد تاریخ فوتش ز من
عزیزی بطرز سخن آشنا
برآوردم از روی اخلاص دست
بگفتم: «بیامرزد او را خدا»!
بجنت از این عالم بی بقا
خروشان و جوشان ز دنبال او
روان گشت خون دل از دیده ها
دراین گلشن از تندباد اجل
چه آزاده نخلی درآمد ز پا!
گلی رفت زین بوستان! کز غمش
فراموش شده بلبلان را نوا
طالب کرد تاریخ فوتش ز من
عزیزی بطرز سخن آشنا
برآوردم از روی اخلاص دست
بگفتم: «بیامرزد او را خدا»!
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳ - تاریخ انجام عمارت خان عادل
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵ - تاریخ ساختمان تالاب رضی آباد
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
